Wintersport in Tsjechië

“Hee Sjors, ga jij mee op wintersport met me in de carnavalsvakantie? Ik verwacht het eigenlijk niet, gezien de carnaval, maar je kunt niet zeggen dat ik het niet gevraagd heb”. Zo begon het avontuur en nu nog is het moeilijk te geloven dat het toch allemaal gelukt is.
“Ik heb nog nooit gewintersport, maar het lijkt me wel erg leuk. Ja, dat gaan we doen!”. Dat was de reactie en het plan was geboren. Na een ‘uitdagende’ week met Vinea in de kerstvakantie, was ik wel toe aan een week wintersport zonder deelnemers en eigenlijk ook wel zonder medereisleidsters, met alle gevolgen van dien. Lekker met de mannen op stap. Er waren alleen wat voorwaarden waar de reis aan moest voldoen:
In de duurste week van het jaar, moest het niet te ver boven de 500 euro uit gaan komen. Op Jiba.nl en Sunweb.nl kan dat op papier wel, maar in de praktijk blijkt het niet haalbaar om voor dit geld ergens te slapen, er naartoe te reizen, materiaal te huren en een skipas te krijgen. Ten tweede moest mijn pols in orde zijn. Op de laatste dag van 2009 brak deze door een knullige val door slechte concentratie.
Alleen als aan deze twee voorwaarden kon worden voldaan, ging het plan ook echt door. Het gips ging vrij laat van mijn pols, maar mooie Last-minutes deden zich nog niet voor op internet. Met meer mensen op reis gaan, zou de prijs wel drukken, maar de een moest Olympische Spelen kijken, de ander kreeg geen vrij van haar werk, dus bleven we met drie mannen over: mijn natuur en techniek collega Sjors ‘the Vlem’ Vlemmings en Sam ‘het mannetje’ Nouwens en ik, Michel ‘Valkie’ de Valk.
Pas in de week voor vertrek werden de plannen gesmeed. Tsjechie, dat is goedkoop. Daar gaan we naartoe. Maar daar zijn wel winterbanden voor nodig. Er is verder ook geen reisorganisatie die een beetje degelijk reizen aanbied naar Tsjechie. De volgende dingen moesten dus nog geregeld worden 4 dagen voor vertrek: winterbanden, skipassen, een hotel/pension/jeugdherberg en materiaal. Dit is gelukt. Dat allemaal via internet, daarover later meer. Technologie werkt bijna altijd goed, maar toch wisselend.
Sam gaf groen ligt. Sjors ook. Mijn arm was goed genoeg, dus: it gaet on! Het hotel regelen via Big-foot reizen kon niet. Het bedrijf is bang om geld te verdienen konden geen kamer regelen. Op hostelworld.com kan dat wel. Goed, snel en betrouwbaar. Intussen waren op marktplaats.nl winterbanden gevonden in Nijmegen en op snowrental.net het materiaal gehuurd voor een derde van wat je er in Frankrijk of Oostenrijk voor betaald.
Dit is de virtuele kant van het verhaal dat voor Sjors en mij eenvoudig op school en op internet te regelen viel. Een Mastercard en wat enthousiasme doen wonderen. Wat betekent dit in de praktijk? Eerst Bigfoot die ons niet kan helpen. Hostelworld.com gelukkig wel. Dit gaat heel erg probleemloos. We komen binnen, geven onze namen, het kenteken van de auto, er wordt een kopie van de paspoorten gemaakt en hoppa: kamer 111 is de onze. En wat voor een kamer: douche, ruimte, 4 bedden, een toilet, lampen, netjes opgeruimd en dat voor geen 20 euro/nacht. Hostelworld regelt het goed.
Dan Marktplaats. Marktplaats brengt Sjors in contact met een man in Nijmegen die van de arbo niet mag werken, dat wel wil en een handeltje in nieuwe en tweedehands banden heeft. Ik moest toch in Arnhem zijn, dus ik rijd naar de beste man toe. De man heeft net een kinderfeestje achter de rug. Dochterlief wordt zes en heeft net haar drukste dertien vriendinnen uitgenodigd. De man is vriendelijk en helpt me aan 4 Fulda banden met minimaal 6 mm profiel en dat op banden van 135 mm breed. Wat wil je nog meer? Ze passen alle vier bij mijn mountainbike achter in mijn Daihatsu, waar deze banden eigenlijk ook best goed onder passen. Ik rijd weg en zie dat een pak sneeuw van ongeveer 5 centimeter de weg bedekt. Auto’s rijden langzaam, er staan lange files voor stoplichten en als ze op groen gaan kom ik niet weg. Dit gaat niet werken. Ik laat de auto in Nijmegen achter, bij de universiteit. In mijn bagageruimte ligt mijn mountainbike. Die brengt mij naar Nijmegen Centraal station, vanwaar ik de trein naar Arnhem pak. Daar ga ik naar autotechniek en Marja. Pas donderdag om 8.35 ben ik weer op school in Breda.
Het is pas vrijdag als ik de auto, met banden en een linker voordeur die niet op slot zat op haal. Nu ik meer op mijn gemak in Nijmegen ben, mis ik het. Wat een fijne stad is dat toch. Sjors haalt de banden zaterdag en ze zitten er op tijd onder.
We spreken af rond 21.00 uur te gaan rijden. Om 21.50 rijden we de A58 op. We zijn los. Maar niet zo los als gehoopt. Het begint op de grens te sneeuwen. De sneeuw wordt heviger en heviger. We laten de snelheid erg ver terug zakken. We willen wel snel op de plaats van bestemming aankomen, maar vooral veilig. De snelweg is lastig te bereiden, maar het wordt erger. De snelweg is afgesloten. We moeten zigzaggen op zoek naar de oprit waar de afsluiting eindigt. Na 2 uur zoeken, zigzaggen en lastigvallen van carnavallende dames in korte broeken met daaronder een stel puike benen, rijd ik over een N-weg naar Kassel waar we de snelweg weer op kunnen. Langzaam gaat de snelheid omhoog. Tot we in de ochtend de Poolse grens over gaan. Waarom we daar tientallen, wellicht honderden politiebusjes tegenkomen, zal nog lang een raadsel blijven.
Polen is voor ons drieën nieuw, dus retefascinerend, maar oud en uitgestorven. Hoe dichter we bij Tsjechië komen, hoe harder de wintersportkriebels beginnen te jeuken. Sneeuw, skikoffers en langlaufers all over the place. Het uitzicht, de bergen met sneeuw, is prachtig.
We kunnen niet wachten tot we de berg op kunnen. Maar na het inchecken bij het hotel, een lekkere Tsjechische lunch en een tochtje naar Harrachov, moeten we eerst materiaal halen. Dit gaat niet zo makkelijk als verwacht. Wij kunnen heel makkelijk op internet reserveren en betalen, maar Tsjechen zijn daar nog niet helemaal klaar voor. De overjarige mopperende versie van Benne Jolink snapt er niets van, spreekt louter Tsjechisch en komt er pas laat achter dat onze e-mail met betalingsbevestiging gewoon op het stapeltje ligt.
Op de piste blijken de boards en schoenen van een kwaliteit die de lage prijs van de huur meer dan rechtvaardigd. Het kostte ons een derde van wat men in Oostenrijk of Frankrijk voor materiaalhuur kwijt is, maar de kwaliteit is prima. Het ziet er niet uit en is niet heel scherp, het zijn stijve planken met degelijke bindingen en een aardige laag wax. Hier gaan we een prima week op beleven. Dit blijkt als we de eerste twee hellingen bestormen...