vrijdag 26 februari 2010

>> spoelen || pauze

Vroeger had je cassettebandjes. Die kon je spoelen. Je drukte niet op een knopje om bij het volgende liedje te komen. Op een cassette stond een uur (of anderhalf) aan muziek en om bij het volgende liedje te komen, drukte je op spoelen. Je spoelde de rest gewoon even voorbij. Je luisterde het bandje en als je het zat was, drukte je op pauze. Die knop is wel gehandhaafd. Pauze. Altijd even een moment om, al dan niet verplicht, stil te staan. Even niets. Die knop zal hopelijk nog lang bestaan.
Wat is het toch genieten. Je hebt er een hele week lang voor gewerkt. Je hebt stront over je heen gekregen, werk verzet, door zure appels heen gebeten, verliezen verwerkt. Tegelijkertijd heb je ook lol gehad, gelachen op het werk en met vrienden. Je hebt goede gesprekken gehad en pijnlijke stiltes. Prettige rust en hectiek. Elke week heeft het allemaal. Uiteindelijk is het zo ver. Stilzwijgend zit je tegen over elkaar. Er is even niets om tegen elkaar te zeggen. Je kijkt elkaar even aan en weer terug je glas in. Je kijkt ernaar en ziet het: even lekker wat te drinken.
Een lekker glas wijn, een pilsje, mok thee? Zeg het maar. Het moet niet te moeilijk zijn, geen moeilijk bier of een exotische wijn om te analyseren. Hij moet gewoon even lekker beet pakken. Dan ga je ervoor zitten. Ja mag kiezen: met de benen op tafel? Onderuit gezakt? Het maakt niet uit. Daar is het moment voor. Locatie? Het liefst zo gewoon mogelijk. Een personeelskamer, gewoon op kantoor, een kantine, niets hipper dan dat. Iets lekkers te eten er bij? Misschien liggen er nog wel ergens ‘zoutjes’.
Je hebt nog werk te doen? Dat kan in het weekend ook wel. Nu kan het toch niet meer, niemand werkt meer echt. Ze zijn nog wel aanwezig, maar er vinden alleen nog ‘overleggen’ plaats. Op het scherpst van de snede zal er onderhandeld worden. Maandag weer, dat wel. Nu niet. Het is de ‘weekend-pre-party’: de vrijdagmiddagborrel!!
Het spoelt zo heerlijk weg. Waar je vroeger naar de kerk ging om zonden weg te bidden of biechten, of door te praten, mediteren of sporten de week van je af te laten glijden, ga je nu even met z’n allen om de tafel zitten met wat wijn. Zorgen over werk dat niet af is of komt? Spoel je weg. De shit die je over je heen hebt gekregen? Je spoelt het weg. De afspraak met de dame met de bezem? Spoel je weg. Het is een reinigend ritueel dat ook met water, cola of thee kan. Het gaan om het moment. Even met mensen bij elkaar zitten en ontzettend slap ouwehoeren. Gewoon omdat het even kan. Dit is het moment. Nu kan het het best. Morgen is voor de klussen en de verplichtingen, nu doen we even helemaal niets.
De vrijdagmiddagborrel. Hij valt soms erg lekker. De keek op de week. Ssssst. Niet te veel over praten. Ik kijk diep in mijn mok, denk even goed na, neem een slok... En ja, daar spoelt de 10 km schaatsen van dinsdagavond weg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten