Om te beginnen een geschiedenisles voor allen die niet met het fenomeen bekend zijn: de Megafestatie. Aan het einde van het schooljaar was het zo ver. In de jaren ’90 was er de Megafestatie. Speciaal voor jou!! De jongeren, tieners, pubers, adolescenten. Iedereen die TMF keek, 538 luisterde, Hitkrant, Popfoto (later Fancy) of Webber (Fancy voor jongens) las, was van harte welkom op het terrein van de Jaarbeurs in Utrecht. Alle media, alle grote merken en alle instanties die te maken hadden met de doelgroep presenteerde zich zo goed mogelijk. De Koninklijke Marine had een stormbaan uitgestald. Er was een enorme achtbaan, gesponsord door Nike en een 3 meter hoge ‘ramp’ [wremp] van Roces om je inline-skate stunts te oefenen.
Maar dat was het ook. Na een uur liep je nog steeds te zoeken naar actie, naar avontuur en spektakel. In de tussentijd liep je al wel met vier plastictassen vol met ‘goodies’. Een gum van de SchoolCampus, een stapel stikkers van Radio 538 of Diesel Jeans. Het verrotte was: je moest nog betalen om binnen te komen ook!! Betalen voor reclame. Het was Google maar dan 180 graden omgedraaid. Nu zorgt reclame ervoor dat je gratis goede mailaccounts, online Office, foto’s uit de ruimte en nog veel meer hebt.
Het gevoel waarmee je over de Megafestatie liep, veroverde mij in de bioscoop. De eerste Sex and the City the movie ging nog wel. Het was als de serie. Het was een mooi portret van de levens van vier succesvolle uiterst decadente dames en een van de mooiste steden ter wereld (New York). Deze keer kijk ik naar de nieuwe Mercedes E-klasse cabrio, de nieuwe Maybach, het nieuwe vliegtuig van een Arabische vliegmaatschappij. Ik zie vervolgens een grote city-marketing campagne van Abu Dhabi.
Waar de film over gaat? Geen idee. Tussen alle sluipreclame door is er geen verhaal te herkennen. De dames waarvan eerder een aardig portret is gemaakt, hebben een rol die net zo veel inhoud heeft als de moeder van de Nutella reclames of als de dame die haar haar wast met Herbal Essences.
Op zoek naar inhoud zie je verschillen tussen de Amerikaanse en Arabische cultuur. Joh. Verschillen tussen man en vrouw worden in beeld gebracht, de taboe over sex in de Verenigde Arabische Emiraten. Je ziet een clinisch schone en eerlijke markt om schoenen en kruiden te kopen. Daar gaan we al. Dat is alweer city marketing. Plotseling is Carrie haar paspoort kwijt! Nee, wat een stress. Hier komt de spanning, denk je dan. Helaas. De marktkoopman heeft het netje voor haar achter gehouden.
De dames zijn uitermate decadent, verwend en zonder enig gevoel voor duurzaamheid, respect voor andere volken of mensen die het ietsje minder luxe hebben dan zij. Het is storend om naar te kijken. Het is vermoeiend om te zien hoe de dames op hun wenken bediend worden, problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen en lief doen wat de sponsors hen opgedragen heeft.
Met veel plezier bezoek ik bioscopen. Mijn smaak wat films wat betreft, is net als bij muziek. Het moet wel erg zoet, goedkoop of inhoudsloos zijn, voordat ik het niet leuk meer vind. Maar ik denk dat ik hem gezien heb. Wat? De slechtste grote film die ooit gemaakt is. Niet alleen door het acteerwerk, muziek, belichting of welke Oscar er ook maar uitgedeeld wordt, maar vooral door het asociale, verwende, decadente en respectloze karakter van het hele gebeuren.
Wie spreekt mij tegen? Overtuig mij van mijn ongelijk!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten