ADEMNOOD!!! DE KANS IS GROOT DAT IK KRIJG WAT IK WIL VAN JOU!! MOND OP MOND WE DOEN HET NOU!! LA LA LALA LALAAAAA
Ah. Ik weet waar ik zijn moet. Bij dat raam daar brandt licht en potjandikkie, wat komt daar een herrie uit die kamer. Wellicht zouden Linda, Roos of Jessica het zo niet gewild hebben. Voor ik binnen ben, zijn er wat rituelen om af te werken. Je bent in Amsterdam, dus check je even dubbel of je deuren op slot zitten, of je hier echt niet moet betalen op zaterdagavond na 21.00 uur voor een parkeerplek en je moet je afvragen hoe je deze bunker binnen komt. De internationale (Terneuzen?) studenten zitten goed beveiligd.
Op de vierde verdieping aangekomen te zijn, blijkt dat de Ikea reclame aan slaat bij mensen. ‘Laat mensen Ikea bij jou thuis zien’. Nou. De jarige heeft deze kreet ter harte genomen en zo veel mogelijk mensen uitgenodigd in haar kamer, die voornamelijk met Ikea artikelen gevuld is. Het is een mooie kamer. Veel wit, een mooie wand decoratie, een standaard Malm bed en wat leuke accessoires.
Vanavond wordt deze kamer getest op een manier zoals het niet bedoeld is.
Test 1: hoe houdt het Malm bed zich, als je er met drie dames op gaat springen op de grootste hits van de jaren ’90. Wannebe van de Spicegirls neem ik even als voorbeeld. Hoe aardig, leuk of mooi de dames ook zijn, ik zou nu toch even het bed niet willen zijn.
Test 2: hoe houdt de Hermes laden kast zich als er wijn, bier en/of cocktails over uitgespoeld worden. Dit gaat goed. Hij is daarbij erg fijn om met een consumptie in de hand relaxed tegen aan te praten om de beste verhalen met anderen te delen. De tweede test is geslaagd. Ook test 3: hoe handig is de Lack plank? Deze draagt 2 dezelfde verjaardagskaarten, wel van elk een ander jaar, kerstkaarten en wat briefjes waaronder één waarop staat dat je weg bent, maar de anderen niet wilde wakker maken en bedankt voor de gastvrijheid. Zo zullen er die avond flink wat andere artikelen getest zijn voor Ikea, maar ook gebruikt zijn als verkleedstuk.
Al eerder heb ik gezegd dat mensen tegen mij zeggen of schreeuwen of zuchten: DOE EENS NORMAAL!! Ok. Met moeite breng ik mezelf dan terug in het gareel, maar goed voor de sfeer is dat soms niet echt. De mensen die dat tegen me zeggen, hadden niet bij dit verjaarsfeestje moeten zijn. ‘Ik zeg niet wat we gaan doen, maar in ieder geval niet normaal’. Dat had op een kleurrijke uitnodiging kunnen staan.
Dit is een soort van droomfeestje. Wegens Bob-schap en algehele sloomheid van ondergetekende dit weekeinde ga ik niet volledig mee in de feestvreugde, maar hoe vet is het als je op een feestje ben met mensen die ook helemaal uit hun dak gaan met puber hits uit de jaren ’90. Hier kan geen ’90’s Now feest tegenop. Dan sta je in een iets te hippe club met te veel mensen. Nu springen er mensen door een kamer op All Saints, Romeo, The Spicegirls, Ultimate Chaos, Solid Harmony en ‘N Sync!! Haaa!! Gekkenhuis. Dit typende herbeleef ik het.
Eigenlijk overviel me het. Hier mocht het. Als een klein jongetje in een speelgoedautootjes winkel en een briefje van honderd gulden in je hand. Je mag in eens alles wat je leuk en mooi vindt! Ik mag normaliter nooit meer zo raar doen. Wat moeten mijn leerlingen denken als ik me eens laat gaan op een schoolfeest? Hoe raar kijken mensen als je helemaal los gaat op Hitzone 1998 Greatest Hits in een openbaar etablissement? Ik zit al vrij strak in het gareel. Maar ik heb ook mijn behoeftes. Op meerdere gebieden, blijkt dus.
Wat fijn is het dan als blijkt dat het brein van medereisleiders net zo veel losse schroefjes heeft als een gemiddeld Ikea product. Ze gedragen zich zoals het eigenlijk niet bedoeld is. Mijn schroefjes zijn te strak aangedraaid, maar wat gebeurt er als er iets van spanning af wordt gehaald??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten