Het zou zeker niet de laatste keer worden. Jarenlang had ik niets in het dorpje te zoeken. Tot in 2002 mijn eerste auto, een rode Suzuki Swift uit 1986 (PR-33-YL) afgekeurd werd door een merkdealer alwaar ik ‘m naar de APK-keuring had gebracht. Een verdrietig gevoel maakte zich kort van mij meester, maar we moesten door. Op zoek naar iets anders. Omdat mijn zusje ook wel een auto kon gebruiken, zochten mijn ouders mee. Zo kwamen ze in Austerlitz. Daar stond mijn grijze Suzuki Swift 1.3 vijfdeurs. Langer, sneller en twee extra deuren, maar nog steeds een Swift. Mijn Swift. TL-09-XD. Wat een plezier gehad van die auto. Hij was niet duur en de beste man die hem verkocht verzorgde de auto perfect. Nooit was er iets aan mis. Tot dat de auto gewoon op was. In die jaren reed ik motor, dus had m’n wheels.
Mijn Swift
De Mazda die ik daar vervolgens kocht was een fijne auto, maar is nooit echt MIJN auto geworden. Zijn autoleven eindigde met een behoorlijke knal van links door een oranje Mercedes bestelbusje. Een beetje beschaamd ben ik teruggegaan naar Austerlitz.
‘Het spijt me dat ik die 323 uit 1998 in de poeier heb gereden, meneer’. Ik dacht het, wilde het bijna zeggen, maar deed het toch niet. Hij had nog wel wat staan. Voor 500 euro. Een keertje gesandwiched in de file. Voorop schade. Achterop schade. Trekhaak kwijt, slecht sluitende achterklep, maar nog makkelijk door de APK. Mijn Daihatsu Applause (HL-VL-68).
Deze zaterdag wordt echter bijzonder. Ik ga nu niet voor mezelf, maar voor een vriendin. We komen de bocht om en het is gelijk raak. De man heeft nauwelijks meer oude goedkope bakkies die ik leuk vind. Je moet even zoeken, dan staan ze er wel. Hij heeft nu meer klassiekers, youngtimers en leuk speelgoed. Schrijf even mee: we beginnen buiten met een Peugeot 306 Cabrio. Ontworpen door Pininfarina en een van de mooiste betaalbare cabrio’s van de jaren ’90. Alles electrisch. Mooi oranje. Bijna nieuw motorblok er in en helemaal netjes. Wat een wagen!! Daar word je toch blij van? Ik anders wel.
Een W124 van Mercedes
Dat staat er dan zo maar te staan. Naast een oude BMW 635 CSi of 7-serie en een E-klasse W124 van Mercedes-Benz. Helemaal in topconditie. Wat een wagens. Binnen wordt het nog leuker. Kent iemand die Honda Legend van Bassie en Adriaan nog? In het donkerrood met gele stippen en ‘wenkbrauwen’ op de opklapkoplampen. Hier staat er zo een. In het wit. Helemaal glad. Hard (dat betekent zonder roest) en helemaal in orde. Ontzettend vet!
De Honda Legend van Bassie en Adriaan
De verkoper is vriendelijk en verteld graag. Hij praat niet over de auto’s alsof het zijn eigen kinderen zouden zijn, maar de liefde voor zijn vak, voor de auto’s en voor het werk wat hij er in heeft zitten straalt van hem af. Voor de liefhebber een genot om naar te luisteren. De vakidioot op zijn praatstoel. Voor je het weet ben je anderhalf uur verder en weet je wat de auto mankeerde, waar de auto vandaan komt en wat hij waard is. Ik draai me om en zie: een Jaguar E-type. Helemaal origineel. Hij heeft wat werk nodig, maar het blijft een oogverblindende klassieker. Zoals de vriendin in kwestie zegt op het moment dat hij de V6 motor laat zien: ‘Leuk zeg, dat de hele voorkant voorover klapt en niet alleen de motorkap’. Daar gaat het toch niet om. Wat een wagen!
Een Jaguar E-type
Wat een dag is het. Allemaal mooie auto’s. Een kind in de snoepwinkel. Een pubermeisje bij de Backstreetboys aan het einde van de jaren ’90. Het was weer mooi in Austerlitz. Helaas. Hier staat toch niet de auto die we zoeken. Het aanbod in die klasse is door sloopregelingen bijzonder afgenomen. Zonde. We eindigen na een lange, maar fijne, ontspannen en zonnige dag, via een lunch bij het Doornse Gat bij een Peugeot 206 uit 1999. Geen butsje, krasje, kraakje of pingeltje te bespeuren. Een mooie, puntgave auto. Hier kunnen we niet omheen.
De aanwinst van de dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten