dinsdag 20 juli 2010

De afscheidstournee

Het voelt als een soort van afscheidstournee. De laatste weken op het Newman gingen als een malle voorbij. Wat ging dat snel zeg. Het begon eigenlijk de week voor de week voor de proefwerkweek. Sindsdien had ik veel met mensen afgesproken. Elke avond was ik wel ergens te vinden, zowel binnen, maar vooral buiten Breda. Ik zie in korte tijd Arnhem, Amersfoort, Utrecht (frequent), Nieuwegein, Nijmegen, Zeist, Maastricht, Amsterdam en Rotterdam. De Daihatsu maakt bovengemiddeld veel kilometers en geeft er nu ook langzaam de brui aan. Wie weet wat ik moet doen tegen een 16 jaar oude Japanner die inhoudt? Hij gaat naar het mannetje in Austerlitz, die weet er raad mee.
Dan is het in eens CP-weekend van Vinea. Sindsdien is het echt allemaal heel snel gegaan. Het weekend zorgde voor een enorme afleiding van al het andere waar ik mee bezig was. Op de plaats waar ik dit schrijf, had een sprookje geschreven kunnen worden. Een sprookje voor drie weken, dat was aanvankelijk de bedoeling. Het lastige van sprookjes is echter dat ze eindigen met ‘nog lang en gelukkig’. Drie weken is niet lang, dus we kijken even hoe het de zomer door gaat.
In de tussentijd neem ik afscheid. Eerst van leerlingen, vervolgens van vrienden en collega’s. Het vergaat me wisselend. Afscheid nemen leer je bij Vinea. Je weet dat er een einde komt aan het contact dat je met mensen hebt. Niet bij iedereen is het moeilijk om afscheid te nemen. Het hoort er gewoon bij. Ik heb er bijna een jaar naar uitgekeken, dus als het dan zo ver is, valt het niet zo zwaar.
Bij vrienden is het echter moeilijk. Ik heb de mazzel dat ik soms grapjes kan maken, zodat ik met een grapje weg kan fietsen. Bij een afscheid kan je niet alles wat je voelt voor iemand in dat moment proppen. Dat is wat je het liefste wilt: dat de ander goed weet wat je voor hem of haar voelt. Woorden schieten tekort en andere manieren van contact zijn ongemakkelijk, ongepast of leiden er toe dat er flink gehuild wordt. Mijn hoofd is niet leuk om naar te kijken als er tranen uit komen, dus dat moment ga je dan maar even uit de weg.
Ik heb er maanden lang naar uit gekeken. Het is spannend en ik wist ook dat het eng ging worden. Je staat er pas bij stil op het moment dat je aan het inpakken bent. Vanmorgen pas realiseerde ik me hoe lang ik weg ga en hoe ver. En ik besefte me hoe lastig het is om mensen te bereiken als je zo ver weg bent. Het is echt een soort van eindig. Nee, leuk is het afscheid nemen niet. Hoe stoer je ook denkt te zijn en hoe vaak ik het ook gedaan heb bij Vinea, het is in sommige gevallen echt verrot. Degenen over wie dit gaat, weten dat ik hen erg ga missen.
Desondanks mag dat de pret niet drukken. Ik ga naar China! Met twee goede vrienden en een reisleidster die ik nog ken van mijn begindagen bij Vinea. Je weet wel, toen de lucht nog schoon was en sex vies. Toen men nog met guldens betaalde en ik net eindexamen had gedaan. Dit wordt een top reis! Dit wordt de ervaring van mijn leven. Maar wat te denken van Australiƫ? Als ik daar in september naartoe ga. Er is een plannetje in de week gelegd om het enorm te maken. Wellicht is het bepalend voor de rest van mijn leven. Ik ga even een paar maanden flink genieten. Dat is het primaire doel en het belangrijkste wat mij tot april te doen staat.
Spannende gebeurtenissen zijn te volgen via Http://micheldevalk.gaatverweg.nl. Daarop staan de verhalen, foto’s en verwijzingen naar grotere hoeveelheden foto’s. Het wordt top jongens! Lees maar!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten