dinsdag 20 juli 2010

Bohemian Rapsody, Oudjaarsavond, een moment om terug te blikken

Hoe vaak wordt er niet teruggeblikt op Oudjaarsavond. Waar ik dit jaar stond te hossen in de Dampfkessel in Flachau, zaten velen onder begeleiding van een gezellig oer-Hollands televisieprogramma of cabaretier terug te kijken op het jaar dat op het punt stond afgesloten te worden. Zelf doe ik dat altijd aan het einde van het schooljaar/collegejaar. Zo lang ik in het onderwijs blijf ik dat doen. Dat is namelijk het moment om terug te kijken op een jaar dat in september begon. Wat je in juli en augustus doet, dat maakt eigenlijk weinig uit. Zeker als je Vinea draait. Dan kijk je eind augustus terug op een doldwaze zomer en kan het nieuwe schooljaar weer beginnen.
Wat een jaar was dit. Dit was het jaar waarin ik mijn pols brak. Bijna vergeten. Het jaar waarin ik na veel mopperen, heel veel mopperen en nog meer zeuren mijn eerste mentoraat kreeg. Het jaar begon in grote onvrede. Het jaar ervoor was zuur geëindigd en het nieuwe zou ondanks een flinke uitbreiding van mijn baan op dezelfde manier doorgaan. Hier moest iets gebeuren, dit kon niet langer. Hoe pak je dit aan? Je neemt een nieuwe zorgverzekeraar, die voor 4 euro in de maand heel erg veel meer vergoed en gaat eens flink shoppen bij haptotherapeuten, biotherapeuten, een psychotherapeut en nog veel meer fratsen. Je bouwt een warme band op met de apotheek en huisarts en neemt een deel van je zorg voor eigen rekening. Langzaam groei je dan naar het moment waarop je denkt: ‘nope, dit gaat echt niet verder zo, ik ben er eens weg van, ajuus’.
‘Wat dan wel?’ dat wordt de grote vraag. Die vraag behoeft nog geen eindpunt. Zoals een wijs man/vrouw mij recentelijk influisterde: ‘geluk is geen eindpunt, maar een richting, een weg waarop je loopt’. Het was een DJ die het zei, hij wilde eenlading dooddoeners noemen. Deze blijkt nu echter redelijk relevant, dus ik gooi ‘m er gewoon.
Het was het jaar waarin ik steeds beter ben gaan lesgeven door de lat lager in plaats van hoger te leggen. Het jaar waarin ik echt plezier beleefde aan het contact met leerlingen. Het jaar waarin ik meer afstand tot de leerlingen ervaar, maar ze desondanks wel aan me weet te binden. Het jaar, vooral, waarin alles om school draaide. Ik heb het gevoel gehad totaal geen privé leven te hebben. Alles wat ik thuis mee maakte, wist men op school. Of leerlingen of collega’s waren altijd op de hoogte. Breda stond voor mij bijna gelijk aan school, behalve bij mijn roeimaatje thuis. Erg gemengde gevoelens dus. Het ging steeds beter, als docent. Het sporten, sociale contacten en ontspanning blijven op een te laag niveau. Dit was het jaar waarin ik ervoor heb gekozen even lekker alleen maar voor mezelf bezig te zijn. Ik ga mij aan mezelf overlaten. We gaan eens kijken wat ik er van bak in Australië. Gelukkig eerst even een generale repetitie.
Hoor ik daar het einde van Bohemian Rapsody? Ja hoor! Een gong... Gelukkig Nieuwjaar voor iedereen die ook in schooljaren denkt!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten