dinsdag 23 maart 2010

EN JUMP 2, 3, 4!!

Pompende beats! De heetste hits! Ze schateren door de radio van het sportcentrum waar je staat. De bootcamp instructor staat vooraan en schreeuwt door het microfoontje dat aan zijn oor geknoopt zit. Narcistisch als gemiddeld lesgevend personeel is, wil ook deze persoon zich terug horen.
‘En jump, 2, 3, 4!!’
‘Links, 6, 7, 8’
De groep, voornamelijk dames werkt zich werkelijk in het zweet. Als het niet is om hier en daar een calorietje te verbranden, dan is het wel om indruk te maken op die lekkere gespierde vent die vooraan staat.
‘SNELLERRRR!!!!’
‘Ja, pffff, ik kan niet meer...’ Je hoort het ze denken.
Maar dan is er de muziek. Jaren ’80 hits vakkundig verkracht door DJ onkie donkey. Resident DJ van deze sportclub. Sommige sportclubs zullen vast echte DJ’s en hete hits in huis hebben. De opzwepende muziek helpt de dames echter tot grotere hoogte.
Dat zie je vaker. Muziek pompt je op. Je hebt in eens energie. Waar het vandaan komt? Je weet het niet. Je bent er van overtuigd dat je een zware dag hebt gehad op je werk en eigenlijk uitgeput bent. Je sport omdat je weet dat het goed is of nodig. Je sport om je goede voornemen een keer langer dan twee dagen/weken/maanden* te laten slagen. Het moet. Door die muziek gaat het weer! Je hebt energie! Je gaat ervoor!
‘Ik? Moe? Whahaaaaa!!!! Daar ga ik!!!’
Dat doet pompende hete muziek met je. Niet alleen in de sportzaal. Er zijn ook cassettebandjes verkrijgbaar voor in je walkman... Euuhmm, even vooruitspoelen: er zijn podcasts of Mp3’s verkrijgbaar met daarop een dame die inspreekt hoe je moet gaan hardlopen. Deze dame spreekt inderdaad ook navigatiesystemen in, maar wilde meer uren werken en is gaan bijbeunen.
‘We beginnen vandaag rustig, jog nu tot aan de eerst volgende dikke berkenboom’, alsof iedereen ‘s avonds in het half donker een berk van een beuk kan onderscheiden!
‘Voor op de achtergrond heb ik passende muziek’. En er volgende gemakkelijk in het gehoor liggende dans klanken van recente top 40 hits. En je loopt. Je loopt! Wie had dat gedacht? Muziek maakt het mogelijk.
In dit tijdperk van oordopjes heeft iedereen die maar een beetje in beweging is, muziek bij zich. Als
je aan het fietsen bent, op de crosstrainer, joggend, met of zonder Vlaamse mevrouw. De meest beluisterde ‘sportmuziek’ zullen opzwepende nummers zijn. Een dik aangezette baslijn, een makkelijk melodietje en zenuwachtige hi-hat en en gepitchte zangeres. Hele bevolkingsgroepen zijn er slank mee geworden. Eerst sterk van de pindakaas, later slank met een ander belangrijk exportproduct: Dance muziek.
Zelf heb ik natuurlijk ook dat soort muziek tijdens het sporten op. Een rondje skeeleren of hardlopen gaat verbazingwekkend soepel met Justice, Tiesto of Faithless op de oortjes. Maar het is niet altijd een dancefeest.
Het moet een vreemde gewaarwording zijn, als de muziek die ik soms op mijn oordoppen heb in het openbaar gedraaid zou worden. Een uur lang kan ik op de ergometer (=indoor roei unit) zitten en een behoorlijke vrituele snelheid bereiken. Deze houd ik dan ook nog eens lang vol. Je trekt de plug uit mijn mp3 spelertje, sluit er een stel grote boxen op aan, en wat hoor je: ‘A whole new world!!!’, ‘Beauty and the beast’ of een ander Disney nummer. Wat te denken van ‘Fernando’ of ‘Chiqiutita’ van Abba? Hi-donders-larisch en ik zal me ervoor misschien voor moeten schamen, maar het luistert zo lekker weg en om nou moeilijke zwaardere muziek te draaien, dat werkt ook niet.
What the dinges, is het nodig dat ik me hiervoor verantwoord?
Maar toch, hoe zou het zijn als anderen mij helemaal het maximale uit mezelf zien halen en je op de achtergrond zo’n Zweeds koortje hoort:
‘Can you hear the drums Fernando?’

Hij wel! Zie ‘m gaan! Doenk doenk, 3, 4!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten